De verloren tweelinghelft
Over de consequenties van dit trauma op het leven van de overlevende
Over 'De verloren tweelinghelft' heb ik een uitvoerige scriptie gemaakt. Het voorwoord wil ik graag me je delen. Dan begrijp je ook waarom dit onderwerp me bezighoudt en waarom ik, als ervaringsdeskundige, voor andere mensen die tweelinghelft zijn een goede gesprekspartner en therapeut ben.
Wil je het hele document ontvangen, neem dan contact op. Het is privacygevoelig en wordt alleen onder voorwaarden en na uitvoerig contact gedeeld.
Scriptie 3e jaar Tasso, mei 2014
Opleiding Regressie – & reïncarnatietherapie
Geschreven door: Jenneke Warnders
Voorwoord
In 2011 heb ik door middel van een regressietherapiesessie voor het eerst ontdekt dat ik een tweelinghelft verloren heb in de baarmoeder. Het was een sessie vol emoties. Ik heb nog nooit zo hard gehuild als die dag. In het begin van de sessie kwam naar voren dat ik altijd dezelfde soort tekeningen maakte in groep 2 van de basisschool. Een soort vruchtje als een cashewnoot met daaromheen zwarte puntjes. Keer op keer maakte ik dezelfde tekening, ik had geen behoefte om iets anders te tekenen. Tijdens een ouderavond sprak de juf mijn ouders hier op aan. Ze nam het mij kwalijk, dat ik altijd maar hetzelfde tekende. Ze gaf aan, dat ik eens iets anders moest tekenen.
Tijdens de sessie werd duidelijk wat ik al die tijd als kind al duidelijk had willen maken aan mijn ouders: de getekende cashewnoot was mijn tweelingzusje die overleden is in de baarmoeder.
Ondanks dat het voor mij al drie jaar is geleden dat ik dit ontdekt heb tijdens een regressiesessie, heb ik mij altijd vrij alleen gevoeld op dit vlak. Ik kende destijds niemand die hetzelfde had meegemaakt. De dag dat ik dit ontdekte, was een grote openbaring voor mij. Zo’n gevoel van: ‘dus dat is er met mij aan de hand’. ‘Daarom ben ik altijd op zoek, voel ik me vaak niet begrepen en daarom voel ik me vaak verdrietig’. Mijn gevoel had onbewust altijd al aangegeven dat er iets miste. Dat gevoel werd bevestigd.
Vervolgens begon het helingsproces, allerlei puzzelstukjes vielen stapje voor stapje in elkaar. Door middel van het lezen van de boeken: ‘het drama in de moederschoot’ geschreven door Alfred R. Austermann en Bettina Austermann en: ‘ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen’, geschreven door Aranka Reeuwijk-Willems, door middel van meerdere sessies en een opstelling over dit onderwerp tijdens de Tasso opleiding, door het delen van ervaringen met andere VTS-ers, door het volgen van een VTS -lezing en tot slot door het schrijven van deze scriptie, merk ik dat ik het een plek heb kunnen geven voor mezelf. Het voelt erg goed, dat er steeds meer bekendheid komt over dit onderwerp. Dit gehele proces heeft me rust en helderheid gebracht. Dat wil niet zeggen dat ik er al ben. Maar ik ben op de goede weg!
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat ik me helemaal niet alleen hoef te voelen op dit vlak, aangezien VTS bij 1 op de 10 zwangerschappen voor komt. Dat betekent dat er in Nederland alleen al ruim 1,6 miljoen VTS-ers rondlopen! Waarvan een groot deel hier waarschijnlijk geen eens een vermoeden van heeft. Daarom is het des te belangrijker, dat dit onderwerp meer bekendheid krijgt.
Op het moment dat we een klassikale ronde deden aan het begin van het derde jaar om alle onderwerpen aan het licht te laten komen, wist ik meteen dat ik over dit onderwerp wilde schrijven.
Deze scriptie schreef ik omdat er nog maar weinig bekendheid is over dit fenomeen. De impact van dit verlies is erg groot op de rest van het leven van de overlevende. Door middel van regressietherapie wil ik aan kunnen tonen, hoe effectief deze therapievorm is bij VTS-ers die dit trauma willen verwerken.
- * Opmerking 1: indien het begrip verloren tweelinghelft wordt genoemd, kan het ook gaan om een meerling / drieling. Gemakshalve wordt dit in de gehele scriptie onder één noemer vermeld.
- * Opmerking 2: Verloren tweelinghelften blijken ook veel positieve eigenschappen te bezitten. Doordat zij vaak hoog sensitief van aard zijn, kan dit bijvoorbeeld leiden tot extra aanleg voor kunst – of muziekuitingen. In deze scriptie ligt daarentegen de nadruk op de consequenties van het verlies van de ander op de rest van het leven van de overlevende.